امروزه در صنعت امنیت فیزیکی نرخ بازگشت سرمایه (آر.او.آی) یکی از مفاهیمی است که در موردش بسیار صحبت می شود، اما در عین حال، هنوز به مقدار بسیار اندکی از آن درک شده است. برای منابع تجاری محدود، نرخ بازگشت سرمایه ای که به خوبی مستند شده و قابل پشتیبانی باشد، می تواند مانند یک ابزار قدرتمند در فضای رقابتی حرفه ای در حوزه امنیت فیزیکی محسوب شود.
در این مقاله که به مفهوم نرخ بازگشت سرمایه در حوزه امنیت فیزیکی مبتنی بر شبکه، کاربرد و نحوه محاسبه آن پرداخته شده است، از نزدیک نگاهی به معنای بازگشت سرمایه امنیتی انداخته می شود. مخاطبان مورد نظر در این مقاله شامل متخصصان امنیت فیزیکی و سایر افرادی هستند که در جستجوی درک صحیحی از بازده مالی احتمالی در امنیت فیزیکی می باشند.
سرمایه گذاری امنیتی می تواند دارای دو بازده و پیآمد باشد: یک تصویر از امنیت بهبود یافته، و یک تصویر مالی بهبود یافته. مسئولان حفاظت و امنیت عادت دارند که از این نوع سرمایه گذاری برای بخش امنیت بهبود یافته استفاده کنند، اما در نشان دادن این که چگونه پیشرفت‌های امنیتی می تواند در سودآوری شرکت تأثیر داشته باشد، تجربه های خیلی زیادی ندارند
در حوزه تجارت و کسب وکار، سرمایه گذاری در تکنولوژیهای مربوط به امنیت (در سخت افزار و یا در نرم افزار)، ثبت دقیق مزایا و هزینه ها و ارائه نتایج حاصل از شرایط مالی قانع کننده، امری ضروری است. به ویژه در دوران سخت اقتصادی امروز، آگاهی از این موضوع که چگونه یک سرمایه و بازده پیش بینی‌شده آن سنجیده می شود، برای کسب تائیدیه و موافقت مدیران می تواند مؤثر و اساسی باشد، البته با روشهایی که طبق نظر مدیران ارشد امور مالی و سایر تصمیم گیرندگان مالی انجام شود.
نرخ بازگشت سرمایه چیست؟
بازگشت سرمایه یک مفهوم است و زمانی استفاده می شود که سود به دست آمده نسبت به پول صرف شده در یک شرکت به حداکثر رسیده باشد. از میزان بازگشت سرمایه برای تعیین ارزش مالی یک پروژه استفاده می شود و از این طریق به مدیران مالی شرکت کمک می شود تا در چگونگی صرف دلارهای مربوط به سرمایه، اولویت بندی کنند. این مبلغ، همان نرخ سود سالانه بر سرمایه است، برای مثال، سودی که بر حسابهای پس‌انداز اضافه می شود، نوعی بازگشت سرمایه است. به عبارت دیگر، در رابطه با پولی که سرمایه گذاری شده، میتوان این را، همان ارزش نسبی سود و زیان، و یا پول به دست آمده و از دست رفته (چه به صورت نقد و یا غیرنقد) در یک سرمایه گذاری دانست. در سایر شیوه ها، بدون در نظر گرفتن سود و مزایای به دست آمده، فقط بر روی به حداقل رساندن وجه نقد خرج شده، تمرکز می شود
به عنوان مثال، در یک سرمایه ۱۰۰۰ دلاری، چنانچه مبلغ سود در پایان هر سال به صورت یکجا دریافت شود، وجه بازگشت شده آن، مبلغ ۱۲۰ دلار در سال می گردد، که به معنای ۱۲ درصد بازگشت سرمایه است. این یک نرخ بازگشت سرمایه ساده است. حال اگر وجه بازگشتی، در پایان هر ماه به مقدار ۱۰ دلار دریافت شود، به دلیل اختلاف در زمانبندی و این که آیا این سود ۱۰ دلار مجدداً با همان نرخ در سرمایه وارد شود یا نه، نحوه محاسبات مستلزم دقت بیشتری خواهد شد. برای مثال، وقتی سودهای پرداخت شده به طور ماهانه به یک حساب پس انداز افزوده شود، بهره ماه بعد با مقدار جدید و بالاتری پرداخت خواهد شد. بنابر این، در حساب پس انداز قید شده در این مثال، مقدار وجه بازگشت شده سالانه، در ترکیب با بهره های ماهانه (که به مبلغ اصلی اولیه اضافه شده) ۱۲٫۶۸۳ درصد خواهد شد، که به طور کلی، به مبلغ ۱۲۶٫۸۳ دلار در سال می رسد
وقتی مبلغ بودجه در زمانهای گوناگون، بر روی پروژه های متعدد سرمایه گذاری شود و در نتیجه، بهره ها با نرخ‌های مختلف اضافه گردد، محاسبه نرخ کلی بازگشت سرمایه می تواند بیشتر چالش برانگیز شود. اگرچه کامپیوترها می توانند محاسبات را انجام دهند، اما فقط به همان نسبتی که اطلاعات و داده ها وارد می شوند، نتایج صحیح می توانند به دست آیند. چالش اصلی این است که، آنچه که قرار است بر روی آن سرمایه گذاری انجام پذیرد، بایستی با دقت سنجیده شود، و همچنین، برای بودجه بندی واقعی، به زمان پروژه توجه شده و سودی که از این سرمایه گذاری عاید می گردد، نیز به درستی محاسبه شود. خوشبختانه، در حال حاضر، در امر تجارت و کسب و کار این اعمال صورت می گیرد. محاسبات استاندارد در حوزه تجارت، نه تنها توسعه و پیشرفت در محاسبه ی بازگشت سرمایه را تسهیل کرده است بلکه به ایجاد اعتبار و اعتماد در کسب و کار کمک می کند.
به کارگیری بازگشت سرمایه در کار
داشتن امنیت در بازگشت سرمایه، امری بسیار پیچیده است، زیرا در اثر عواملی مانند افزایش رضایتمندی و تبعیت از قوانین، طرز حاکمیت و اداره کار، و ایجاد یکپارچگی در زنجیره عرضه، سازمانهای مختلف، چه در داخل خود و چه به صورت خارجی، بیشتر و بیشتر در تعامل با هم قرار می گیرند. در حالی که، بر خلاف آن، سیستمهای امنیت فیزیکی سنتی و قدیمی، به صورت خصوصی و منفک از هم قرار دارند. در مدلهای امروزی کسب و کار، بیشتر تلاشها در مسیر ایجاد ارتباط، تقارب، و استفاده از امتیازات تکنولوژی و برنامه های کابردی صورت می گیرد تا به این وسیله، منافع سازمانها به حداکثر رسیده و هزینه های کلی در مالکیت تقلیل یابد. اکنون زمان آن است که امنیت و حفاظت نیز در این مسیر قرار گیرد
شناخت و تعیین میزان ارزش امنیت، به اولویت بندی بهتر در سرمایه گذاری بر روی این مقوله کمک می کند. اگر این سرمایه گذاری پیشنهاد شده در زمینه امنیت، در چارچوبی قرار گیرد که برای مدیران ارشد امور مالی، از نظر مقدار و اصطلاحات مالی، قابل درک نباشد، ممکن است که پروژه ها، هیچ مبلغی بابت سرمایه گذاری دریافت نکنند. از آنجا که در طول تاریخ، شرکتها امر امنیت را به عنوان یک هزینه لازم و ضروری برای کاهش ریسک و جلوگیری از ضرر و زیان در نظر گرفته اند، اکنون بسیار مهم است که به مدیران کمک شود تا ارزش مالی آن را نیز درک کنند.
چگونه نرخ بازگشت سرمایه محاسبه می شود؟
در ارزیابی نرخ بازگشت سرمایه از دو معیار اصلی استفاده می شود: هزینه و سود. مسئله تأمین مالی در حوزه تجارت و کسب و کار، با یک روش رایج در اندازه گیری نرخ بازگشت سرمایه ، با عنوان نرخ بازده داخلی (آی.آر.آر) شناخته می شود که در طی آن یک سری از جریانات نقدینگی، که هم منفی (خروج مخارج) و هم مثبت (ورود درآمدها) هستند، محاسبه می گردند. جریان نقدینگی منفی همان مبلغ سرمایه-گذاری شده و یا مخارج و هزینه ها است و جریان نقدینگی مثبت همان سود و مزایای به دست آمده می باشد. نرخ بازده داخلی اصلاح شده (نرخ بازده تعدیل شده) (ام.آی.آر.آر) ، موضوع هزینه سرمایه را به حساب وارد می کند، و این زمانی مهم می شود که هزینه سرمایه در طول دوره ای که مورد سنجش قرار می گیرد، در نوسان باشد. محاسبات پیچیده ای برای نرخ بازده داخلی (آی.آر.آر) و نرخ بازده داخلی اصلاح شده (ام.آی.آر.آر) و سایر متریک های مالی وجود دارند که خارج از محدوده این مقاله هستند. اما اطلاعات ارائه شده در این مقاله، در مورد هزینه و سود، میتواند برای کارشناسان مالی یک شرکت مورد استفاده قرار گیرد تا به این وسیله در ارزیابی طرح های تجاری ابتکاری خود، از انواع محاسباتی که به طور معمول در حوزه تجارت به کار گرفته می شوند، بهره ببرند
در زمان ایجاد یک کسب و کار، به منظور بهره وری از تکنولوژی برای حل یک مشکل، بایستی درک روشن و واضحی از آن مشکل وجود داشته باشد. استفاده از تکنولوژی، همچنین، نیاز به داشتن یک دید وسیع و ۳۶۰ درجه ای نسبت به چالش های آن دارد. اخذ تصمیمات در زمینه های نوع، مکان، زمان و چگونگی استفاده از تکنولوژی و همچنین تأثیر آن بر سازمانها، بایستی با استفاده از ابزارهای مالی مانند تجزیه و تحلیل نرخ بازگشت سرمایه، با دقت سنجیده شوند.
هدف در اینجا، نه تنها، ایجاد یک بازگشت سرمایه معتبر است، بلکه، با مزایایی که از این طریق به دست می آید، ارائه تعریفی از یک پروژه با ارزش بسیار بالا است. نقطه آغازین در ایجاد ارزش در یک پروژه، هدف و منظور از راه اندازی آن است که ما را به اولین مرحله از امر مهم بازگشت سرمایه می برد.
در صنعت امنیت فیزیکی امروزه، "نرخ بازگشت سرمایه" (آر.او.آی) یکی از مفاهیمی است که در موردش بسیار صحبت می شود، اما در عین حال، هنوز به مقدار بسیار اندکی از آن درک شده است. برای منابع تجاری محدود، "نرخ بازگشت سرمایه ای" که به خوبی مستند شده و قابل پشتیبانی باشد، میتواند مانند یک ابزار قدرتمند در فضای رقابتی حرفه ای در حوزه امنیت فیزیکی محسوب شود. در این مقاله که به مفهوم نرخ بازگشت سرمایه در حوزه امنیت فیزیکی مبتنی بر شبکه، کاربرد و نحوه محاسبه آن پرداخته شده است، از نزدیک نگاهی به معنای "بازگشت سرمایه امنیتی" انداخته می شود.
منبع: سایت Sibashahr.com
